RebeldeMule

Xenreira

Discos y autores.

Xenreira

Nota Sab May 24, 2008 10:28 am
Xenreira
España / Galicia (1990-2000)

Portada
(Lafonoteca | Wikipedia | Facebook)



Introducción

    [fuente] En los 90 la escena musical gallega fue sacudida por el fenómeno del rock bravú. Xenreira debido a su nacimiento en plena eclosión del movimiento suele aparecer vinculado a él, aunque hay que tener claro que su música es mucho más comprometida a nivel político que la de la mayoría de grupos bravús y su sonido abraza el ska, el reggae, la salsa, el rap, la canción protesta gallega –Fuxan os Ventos- y el rock radical vasco. Por eso ellos prefirieron la etiqueta de rock irmandiño.

    Si buscamos el significado de xenreira en el diccionario de la Real Academia Galega nos encontramos con “Mala voluntad o mala disposición del ánimo en contra de algo o alguien”. La banda nace en A Estrada en el 94 con Davide Senén Otero –voz-, Silverio Otero –batería, bodhram y percusión-, Maki –guitarra-, Manuel Balboa –bajo-, Marcos Payno –saxo alto y voz-, Sevi – saxo barítono- y Pino Ricciardi –guitarra-. Sus inicios estuvieron marcados por la falta de medios, comienzan a ensayar con instrumentos prestados y en muchas ocasiones aprendiendo a tocarlos sobre la marcha, pues lo que tenían claro desde un principio es que la música era el mejor medio para luchar contra la marginación, a un nivel global, ya que esta existe en todas partes. De entrada todas sus composiciones son ska, por influencia directa de Kortatu, pero rápidamente comienzan a acercarse a otros estilos musicales para terminar desarrollando un estilo inclasificable marcado por la fusión.

    En seguida comienzan los conciertos, tocan en Santiago en el Burgo de las Naciones en apoyo de los estudiantes que luchan por evitar el cierre de la residencia universitaria. Al poco tiempo, muere Pino en un trágico accidente de tráfico, entrando Jasper a la guitarra –quien sería sustituido por Xurxo Piñeiro-. Vuelven a tocar en Santiago, esta vez con Banda Bassotti en la sala Nasa en apoyo de los presos independentistas gallegos.

    La Sala Nasa (Santiago de Compostela) cuenta con ellos para el Rock Parrulo y para la edición de sus singles en vinilo 7” “Son Parrulo”, compartiendo uno de ellos con Sed de Mal. Rock Parrulo fue un programa de apoyo y difusión de bandas de rock emergentes que lideró la NASA durante los años 1993, 1994 y 1995. La iniciativa contó con el apoyo del Concello de Santiago de Compostela.

    Participan en el primer encuentro bravú, “Unión Bravú” (Edicións do Cumio, 1996) con “Presente!”, para darse a conocer, y graban una maqueta que comienza a circular a buen ritmo por toda Galicia. Salen a tocar a Asturias y Cataluña, con grupos como Indaptats, Os Diplomáticos de Monte-Alto o Potato.

    En el 96 graban su único disco, “Érguete!!” (Edicións do Cumio, 1997), contando con la colaboración de numerosos amigos como Uxía Pedreira y Ramón Piñeiro –Chouteira-, Mini –Fuxan os Ventos- o Serxio de Nen@s da Revolta. En la producción nos encontramos con Kaki Arkarazo –Negu Gorriak, Nación Reixa-.

    Tras la gira de presentación del largo comienza la desmembración de la banda. Marcos Payno y Sevi abandonan tras la grabación de “Selección ská” con el jugador de la SD Compostela Nacho. El corte sería incluido en el recopilatorio de la revista Bravú “Selección Xa!”, demandando la creación de la selección gallega de fútbol, un hecho que hoy en día es ya una realidad. Se incorporan Pablo y Jaco en los vientos.

    Participan en el recopilatorio “Para Todos Todo, Nada Para Nosotros” (Gridalo Forte, 1997) con “Mesmo berce, mesma loita” junto a grupos como Banda Bassotti o Negu Gorriak.

    En el 2001 Manuel Balboa abandona, sustituyéndolo Mario al bajo. Estamos ya ante el final de Xenreira, un año después la banda anuncia su disolución cuando estaba a punto de grabar el que sería su segundo disco.

    Marcos Payno, continúa ligado al mundo de la música, participando en distintos proyectos como A Matraca Perversa, GalegoZ, Le Glamour Grotesque y más recientemente Das Kapital. Al igual que Xurxo Piñeiro que forma parte de bandas como Malandrómeda o Barbitúricos.
Aquí se escribió:Xenreira foi un grupo musical galego xurdido a mediados dos 90 dentro do movemento cultural e musical contemporáneo ao rock bravú. Apesar da súas múltiples coincidencias con este fenómeno, onde algúns críticos non dubidan en clasificalos, os seus integrantes consideráronse representantes do rock irmandiño, unha música moito máis comprometida politicamente e con raíces en distintos estilos musicais, entre os que se conta o Rock Radikal Basco, o Ská, e tamén a canción protesta galega, especialmente o grupo Fuxan Os Ventos.

A carreira discográfica en solitario de Xenreira resúmese nun único disco: Érguete!!, de 1997, que supuxo unha forte influencia noutros proxetos musicais galegos, tanto da época como posteriores. As súas letras estiveron marcadas por un forte compromiso político independentista, e nelas aludíase á memoria da Guerra Civil Española ("Mil Nove 36"), as mobilizacións dos anos 70 ("Onde a loita se chama Encrobas"), á situación das persoas presas ("Recluso 241"), á desobediencia civil ("Érguete", "Ozono"), ou ao sentimento de internacionalismo solidario coa loita da independencia irlandesa ("Mesmo berce, mesma loita"). Tamén puxeron música ao himno de Acción Gallega, escrito por Ramón Cabanillas. O disco contou coa participación, entre outras persoas, de Ugia Pedreira e Ramom Pinheiro "Chito", (por aquel entón ambos membros de Chouteira), así como do histórico membro de Fuxan Os Ventos, Mini, por aquel entón n'A Quenlla. O disco estaba producido por Kaki Arkarazo, un histórico do Rock Radikal Basco e ex-compoñente de Negu Gorriak e Nación Reixa, entre outros.

Ademais de Érguete!!, Xenreira colaborou en varios discos colectivos.
No disco Selección Xa!, promovido pola Revista Bravú para reivindicar unha selección nacional galega. Nel interpretaban a canción "Selección ská", xunto co futbolista da S.D. Compostela Nacho. Tamén aparecen en Unión Bravú (1996) co tema "¡Presente!".

Xenreira disolvéronse no mesmo 1997. Desde entón, Marcos Payno, un dos seus membros, ten colaborado noutros proxetos musicais, como A Matraca Perversa, Galegoz, ou Le Glamour Grotesque.





Discografía




:str: Reproducción:

Hasta ser libres y salvajes... muerte al capital.

Volver a Discoteca

Antes de empezar, un par de cosas:

Puedes usar las redes sociales para enterarte de las novedades o ayudarnos a difundir lo que encuentres.
Si ahora no te apetece, puedes hacerlo cuando quieras con los botones de arriba.

Facebook Twitter
Telegram YouTube

Sí, usamos cookies. Puedes ver para qué las usamos y cómo quitarlas o simplemente puedes aceptarlo.